Prof. dr hab. inż. Henryk Fiedorowicz
Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie
Instytut Optoelektroniki
Henryk Fiedorowicz ukończył studia w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie na kierunku fizyki technicznej w zakresie fizyki jądrowej. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Fizyki Plazmy i Laserowej Mikrosyntezy w Warszawie, gdzie zajmował się badaniami laserowej syntezy termojądrowej. Wyniki tych badań zostały nagrodzone przez Ministra Obrony Narodowej oraz były przedmiotem rozprawy dotyczącej badań sferycznej laserowej kompresji plazmy metodami diagnostyki rentgenowskiej, na podstawie której otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych w zakresie inżynierii materiałowej.
Pod koniec lat 80. rozpoczął prace badawcze dotyczące wytwarzania laserem promieniowania rentgenowskiego oraz skrajnego nadfioletu i jego zastosowania w nauce, oraz technologii. Od 1992 roku badania w tym zakresie prowadził w Instytucie Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, gdzie utworzył laboratorium oddziaływania promieniowania laserowego z materią. Największym osiągnięciem tych prac było opracowanie nowej metody wytwarzania laserem promieniowania rentgenowskiego oraz lasera rentgenowskiego z zastosowaniem impulsowej tarczy gazowej, za które otrzymał w Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie stopień naukowy doktora habilitowanego nauk fizycznych.
Kierował wieloma projektami badawczymi w ramach grantów krajowych i zagranicznych, w tym siedmiu grantów Komitetu Badań Naukowych oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, dwóch grantów NATO oraz trzema projektami w ramach programu EUREKA i czterema projektami w ramach 7. Programu Ramowego Unii Europejskiej. Był koordynatorem międzynarodowego programu studiów doktoranckich EXTATIC w ramach programu Erasmus Mundus Joint Doctorate oraz projektu Laserlab-Europe w ramach programu Horyzont 2020. Kierował projektem badawczym NCN w ramach programu polsko-niemieckiej współpracy naukowej Beethoven. Wielokrotnie przebywał na stażach naukowych za granicą, w USA, Francji, Niemczech, Czechach, Japonii, Korei i w Chinach. Był profesorem wizytującym w Institute of Laser Engineering, Osaka University w Osace w Japonii. Na wniosek Rady Naukowej Instytutu Fizyki PAN w Warszawie otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych.
Obecnie kieruje zespołem Wojskowej Akademii Technicznej uczestniczącym w projekcie NCN, realizowanym w ramach współpracy z zespołem z Uniwersytetu Friedricha Schillera w Jenie w Niemczech, w dwóch europejskich projektach RIANA oraz Lasers4EU w ramach programu Horyzont Europa, oraz projekcie PolFEL, dotyczącym budowy w Polsce lasera na swobodnych elektronach. Koordynuje działania krajowego konsorcjum uczelni i jednostek badawczych zainteresowanych dostępem do europejskiej infrastruktury badawczej ELI ERIC. Jest autorem ponad 310 publikacji w czasopismach z naukowych oraz 4 patentów, w tym 2 zagranicznych. Za osiągnięcia naukowe otrzymał dwie indywidualne oraz jedną zespołową Nagrodę Ministra Obrony Narodowej. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. W latach 2003-2010 był dyrektorem Instytutu Optoelektroniki Wojskowej Akademii Technicznej. Obecnie jest profesorem na tej uczelni. Jest członkiem Rady Naukowej Instytutu Fizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.