Rada Narodowego Centrum Nauki ogłasza konkurs na stanowisko Koordynatora Dyscyplin w grupie nauk ścisłych i technicznych. Zgłoszenia są przyjmowane do 14 marca 2022 r.
Szczegółowe informacje dostępne są w Biuletynie Informacji Publicznej w zakładce "Oferty pracy".
– Nawet mieszkając na wsi, w górach i pracując w małej organizacji można zdobyć grant – mówi prof. Robert Mysłajek, wiceprezes Stowarzyszenia dla Natury "Wilk", które mieści się w Godziszkach, w województwie śląskim. Naukowiec w latach 2014-2017 odbył w ramach grantu FUGA NCN swój staż podoktorski na Uniwersytecie Warszawskim, a po jego zakończeniu został zatrudniony na uczelni. – Nigdy wcześniej nie pracowałem w instytucji naukowej, choć taką działalnością zajmowałem się w stowarzyszeniu – dodaje. Jak wyjaśnia, szefowa stowarzyszenia, która przepracowała w organizacjach pozarządowych ponad dwie dekady, także uzyskała grant NCN i dzięki niemu również pracuje na uczelni.
– Szanse na otrzymanie finansowania wszyscy mają takie same. Przyznajemy granty najlepszym projektom – mówi prof. Zbigniew Błocki, dyrektor NCN. Skuteczność aplikacji zależy tylko od jakości wniosku i dotychczasowego dorobku naukowców.
W latach 2011-2021 najwięcej grantów otrzymali naukowcy z największych ośrodków akademickich – w których zatrudnionych jest najwięcej pracowników i z których wpływa najwięcej wniosków. Zgodnie z opracowaniem przygotowanym przez Zespół ds. Analiz i Ewaluacji NCN, najwięcej grantów zostało przyznanych badaczkom i badaczom z województwa mazowieckiego (32,3 proc.), małopolskiego (18,5 proc.), wielkopolskiego (11,2 proc.), dolnośląskiego (8,8 proc.) i łódzkiego (5,6 proc.). W siedmiu województwach kwota przyznana (ogółem) w przeliczeniu na liczbę osób ze stopniem doktora przekroczyła 100 tysięcy zł – mazowieckim, małopolskim, wielkopolskim, dolnośląskim, pomorskim, łódzkim i warmińsko-mazurskim. Najmniej grantów realizowanych jest w województwach lubuskim, świętokrzyskim i opolskim.
Na samych tylko uczelniach (publicznych, niepublicznych i kościelnych) na Mazowszu pracuje ponad 14,5 tysiąca badaczek i badaczy ze stopniem doktora, w Małopolsce – blisko 11 tysięcy, a dane te nie uwzględniają pracowników instytutów PAN i innych jednostek naukowych. W województwach świętokrzyskim i opolskim w szkołach wyższych zatrudnionych jest około tysiąca dwustu osób, a w najmniejszym ośrodku – w województwie lubuskim – tysiąc osób.
Naukowcy z Mazowsza złożyli przez dekadę ponad 33 tysiące wniosków do NCN, z Małopolski – niemal 20 tysięcy; ponad 13 tysięcy wniosków wpłynęło z Wielkopolski, a ponad 10 tysięcy z Dolnego Śląska. Z województw świętokrzyskiego i opolskiego wpłynęło w tym czasie około tysiąca wniosków, a z lubuskiego – 600 wniosków.
– Aby otrzymać grant, trzeba przygotować dobry, ugruntowany naukowo projekt – mówi dr Magdalena Kolańska-Stronka z Uniwersytetu Zielonogórskiego, która kilka lat temu otrzymała finansowanie w konkursie PRELUDIUM. Sama konsultowała swój projekt przed złożeniem go do NCN z innymi naukowcami, w tym badaczami z zagranicy. – Przygotowanie wniosku jest czasochłonne, ale pozwala dobrze zaplanować pracę na najbliższe lata. Pozyskanie finansowania pozwala sprawniej przeprowadzić badania, ułatwia możliwość publikacji i reprezentowania wyników na konferencjach międzynarodowych. W moim przypadku przyczyniło się również do uzyskania stopnia doktora – dodaje.
Wsparcie dla mniejszych ośrodków
Zdaniem prof. Błockiego, nauka w Polsce jest zbyt scentralizowana i choć NCN nie ma wpływu na przyczyny tego stanu, to jego działalność może służyć wyrównywaniu potencjału naukowego różnych ośrodków. Centrum m.in. promuje mobilność naukową, wprowadza limity w liczbie realizowanych grantów, organizuje szkolenia dla wnioskodawców i Dni NCN w mniejszych ośrodkach.
– Zasady przyjęte przez NCN mogą sprzyjać decentralizacji nauki. W naszej ocenie wniosków nie ma takiego kryterium, jak ocena jednostki naukowej – tłumaczy dyrektor. Zdaniem dyrektora ośrodki akademickie i naukowe powinny aktywnie zabiegać o pracowników, a NCN „daje do tego instrumenty”. – Uczelnie powinny przyciągać osoby, które dostają nasze granty, tym bardziej, że na początku mogą to robić w sposób bezkosztowy – mówi.
Maciej Juzaszek doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim, później pracował na jednej z warszawskich uczelni. – Prowadziłem tam wstępne badania nad kształceniem doktorantów nauk prawnych i uczestniczyłem w przygotowaniu dwóch wniosków do NCN. W obu przypadkach się nie udało, więc pod wpływem uwag ekspertów zmodyfikowałem pomysł na badania – wyjaśnia naukowiec. Kolejny wniosek, który został zakwalifikowany do finansowania jesienią ubiegłego roku w konkursie OPUS, złożył w ramach Centrum Edukacji Prawniczej i Teorii Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. – Gdybym nie dostał tego grantu raczej nie miałbym okazji pracować w Centrum, a być może byłbym zmuszony szukać pracy poza akademią – dodaje.
Z grantów można finansować zatrudnienie kierowników projektów i wynagrodzenia członków zespołów (stanowiska post-doc), badania prowadzone w ramach grantów wzmacniają środowiska naukowe i liczą się do ewaluacji. – Można tu użyć analogii sportowej. Jaki klub piłkarski miałby osiągnąć sukces, bazując tylko na własnej szkółce piłkarskiej? Praktycznie nie ma takich przypadków – dodaje prof. Błocki.
Zestawienie uwzględniające liczbę i kwotę wniosków złożonych, i zakwalifikowanych do finansowania w konkursach NCN w latach 2011-2021 oraz liczbę osób zatrudnionych na uczelniach w poszczególnych województwach przygotowane przez Zespół ds. Analiz i Ewaluacji.
Ostatnio zaprezentowaliśmy także informacje o wsparciu NCN dla młodych naukowców.
Sieć JPI Urban Europe zaprasza zainteresowanych wnioskodawców do udziału w cyklu webinariów informacyjnych poświęconych konkursowi pn. ERA-NET Cofund Urban Accessibility and Connectivity Sino-European Joint Call.
Program oraz szczegółowe informacje, w tym formularz rejestracyjny, dostępne są na stronie organizatora, agencji NWO (Dutch Research Council).
Konkurs Urban Accessibility and Connectivity Sino-European Joint Call zostanie ogłoszony w połowie lutego 2022 r. we współpracy sieci JPI Urban Europe i chińskiej agencji Natural National Science Foundation of China (NSFC), w dwóch obszarach tematycznych: Sustainable Urban Logistics in the Age of Digitisation oraz Strengthening Climate-neutral Mobility.
Szczegółowe warunki aplikowania zostaną określone w treści oficjalnego ogłoszenia o konkursie. Wytyczne dla polskich wnioskodawców ubiegających się o finansowanie NCN w przedmiotowym konkursie zostaną opublikowane na stronie Narodowego Centrum Nauki wraz z ogłoszeniem konkursowym.
W związku ze zbliżającym się terminem udostępnienia formularzy raportów rocznych z realizacji krajowych projektów badawczych finansowanych w ramach konkursów OPUS 17, PRELUDIUM 17, MAESTRO 11, SONATA BIS 9, OPUS 18, PRELUDIUM 18, SONATA 15, SONATINA 4, OPUS 19, PRELUDIUM 19, MAESTRO 12, SONATA BIS 10, informujemy że przed przystąpieniem do generowania raportu z realizacji projektu badawczego należy zweryfikować i zaktualizować dane w systemie ZSUN/OSF zgodnie z poniższym zakresem:
Dane podmiot poziom 1:
Podmiot poziom 2:
Zespół badawczy – kierownik projektu:
Zespół badawczy – dodanie członka zespołu badawczego z nieplanowanym we wniosku rodzajem udziału (np. post-doc lub nieplanowany wykonawca)
Wskazane powyżej dane powinny zostać zaktualizowane przez redaktora wniosku poprzez formularz Aktualizacje/ zmiany/ aneksy/ porozumienia (dostępny w systemie ZSUN/OSF).
Instrukcja dot. obsługi formularza
Aktualizacja danych dotyczących:
może zostać wprowadzona przez opiekuna projektu w NCN, na podstawie zgłoszenia kierownika projektu lub podpisanego aneksu.
Dane dotyczące zmian w zakresie planowanych członków zespołu badawczego i aparatury należy zaktualizować w przygotowywanym raporcie (opcja dostępna dla redaktora wniosku).
Komisja Europejska udostępniła wyniki pierwszych 23 konkursów Programu Ramowego Horyzont Europa.
Horyzont Europa to ogłoszony w ubiegłym roku, innowacyjny program wspierający badania i innowacje. Ma przyczynić się do walki ze zmianami klimatu, pomóc w osiągnięciu celów zrównoważonego rozwoju ONZ oraz stymulować konkurencyjność UE. Jego budżet na lata 2021-2027 wynosi ponad 95 mld euro.
Z 86 wniosków zakwalifikowanych do finansowania w pierwszych konkursach Horyzontu Europa, 11 realizowanych jest przez instytucje z Polski, co stanowi 12,79% ogólnej liczby finansowanych przedsięwzięć. Łączna wartość projektów wynosi 5,11 mln euro, a to plasuje nasz kraj na 13. miejscu wśród beneficjentów z Unii Europejskiej (pierwszym wśród krajów „nowej Unii” – UE-13)
Narodowe Centrum Nauki jest na drugim miejscu pod względem kwoty dofinansowania spośród polskich instytucji. Otrzymało 688 tysięcy euro. Liderem jest Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, które uzyskało dotąd blisko 2,3 mln euro.
Wyniki dostępne na stronie Krajowego Punktu Kontaktowego także w formie interaktywnej statystyki.
Ogłaszamy szóstą edycję konkursu MINIATURA na pojedyncze działania naukowe z zakresu badań podstawowych. Do zdobycia jest aż 20 milionów złotych na badania wstępne, pilotażowe, kwerendy, staże naukowe, wyjazdy badawcze albo konsultacyjne.
W konkursie MINIATURA naukowcy mogą zdobyć środki na przeprowadzenie działań naukowych, których rezultaty pomogą im przygotować projekty badawcze i następnie ubiegać się o ich sfinansowanie w konkursach NCN lub innych konkursach grantowych, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych.
Ogłoszenie konkursu MINIATURA 6
Na realizację działania naukowego trwającego do 12 miesięcy można otrzymać od 5 000 do 50 000 zł. O środki może ubiegać się podmiot, w którym na podstawie umowy o pracę zatrudniony jest badacz posiadający w swoim dorobku co najmniej jedną opublikowaną pracę lub co najmniej jedno dokonanie artystyczne lub artystyczno-naukowe. Osoba realizująca działanie musi mieć stopień naukowy, jednak uzyskany nie wcześniej niż 1 stycznia 2010 r. W przypadku osób, które uzyskały więcej niż jeden stopień doktora, datą odniesienia jest data uzyskania pierwszego z nich. Regulamin konkursu dopuszcza składanie wniosków również przez badaczy, którzy uzyskali stopień doktora wcześniej, jeśli mieli oni dłuższe przerwy w karierze naukowej związane np. z urodzeniem lub przysposobieniem dzieci lub dłuższą niezdolnością do pracy.
Naukowiec wskazany jako osoba realizująca działanie naukowe nie może kierować (obecnie lub w przeszłości) realizacją projektów badawczych finansowanych ze środków Narodowego Centrum Nauki. Nie może również być wnioskodawcą, kierownikiem projektu ani kandydatem na staż we wniosku złożonym lub zakwalifikowanym do finansowania w innym konkursie Narodowego Centrum Nauki, nie może być także laureatem konkursów na stypendia doktorskie ETIUDA lub na staże (w tym FUGA i UWERTURA) finansowane ze środków NCN. Laureatem konkursu MINIATURA można zostać tylko raz.
Wnioski o finansowanie działań naukowych w konkursie MINIATURA można składać od 1 lutego do 31 lipca 2022 r. do godziny 16.00 za pośrednictwem systemu ZSUN/OSF.
Zachęcamy do przygotowania wniosku jak najwcześniej, ponieważ środki dostępne w konkursie są rozdzielane proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których trwa nabór wniosków. Jednym z warunków finansowania wniosku w konkursie jest to, że wniosek musi mieścić się w puli dostępnych środków na dany miesiąc. W związku z dużą liczbą złożonych wniosków w ostatnim miesiącu naboru w poprzednich edycjach konkursu MINIATURA, zwracamy uwagę na możliwość aplikowania w pozostałych miesiącach trwania naboru. Nabór wniosków może zostać wstrzymany, jeżeli łączna kwota wnioskowanych nakładów przekroczy dwukrotną wysokość środków finansowych przeznaczonych przez Radę NCN na realizację działań naukowych w konkursie.
Ocena merytoryczna wniosków w konkursie MINIATURA jest jednoetapowa. Wyniki konkursu zostaną opublikowane na stronie NCN w terminie 5 miesięcy od dnia złożenia wniosku.
Kierownik projektu
:
dr hab. Nuria Selva, prof. IOP
Instytut Ochrony Przyrody PAN
Panel: NZ8
Konkurs
: BiodivERsA
ogłoszony
14 maja 2015 r.
Przemieszczanie się zwierząt w różnych krajobrazach jest kluczowe dla wielu procesów ekologicznych, począwszy od przetrwania poszczególnych osobników, a skończywszy na utrzymaniu się populacji. Rozwój infrastruktury, takiej jak drogi i zabudowa miejska, tworzy bariery dla przemieszczania się zwierząt i zmienia zarówno fizyczną strukturę krajobrazu, jak i sposób, w jaki zwierzęta się przemieszczają. W projekcie skupiliśmy się na niedźwiedziach brunatnych, aby zbadać funkcjonalną łączność europejskich krajobrazów tj. stopień, w jakim krajobrazy w Europie ułatwiają lub hamują przemieszczanie się poszczególnych niedźwiedzi i związany z tym przepływ genów.
Praca w terenie. Sprawdzanie kiełkowania borówki czarnej w oznaczonych odchodach niedźwiedzia. Fot. Christine Sonvilla
W krajobrazach przekształconych przez człowieka przemieszczanie się na duże odległości jest szczególnie ważne dla utrzymania przepływu genów między odizolowanymi populacjami, ale jednocześnie stanowi wyzwanie dla zwierząt. U niedźwiedzi brunatnych zazwyczaj o młode samce podejmują długie wędrówki z miejsca urodzenia do nowych miejsc, gdzie mogą znaleźć partnerkę i rozmnożyć się.
Udokumentowaliśmy najdłuższą odległość wędrówki niedźwiedzia brunatnego w Europie Środkowej (360 km w linii prostej), rozpoczynającą się w polskich Tatrach, a kończącą się w Gorganach na Ukrainie. Jest to potencjalnym potwierdzeniem łączności zachodniego i wschodniego segmentu karpackiej populacji niedźwiedzi. Podczas swojej wędrówki niedźwiedź ten trzymał się z dala od terenów zabudowanych i musiał przekraczać drogi średnio 21 razy na miesiąc. Był jedynym śledzonym niedźwiedziem, który z powodzeniem przekraczał autostrady dzięki przejściom dla dzikich zwierząt. Wędrował przez cztery kraje i przekraczał granicę raz w tygodniu, za każdym razem podlegając innym uregulowaniom prawnym.
Dokonaliśmy przeglądu 29 przypadków dyspersji długodystansowej dużych drapieżników w Europie i stwierdziliśmy, że 96% z nich miało charakter transgraniczny. Większość przypadków dyspersji na duże odległości kończyło się śmiercią zwierzęcia, zanim zdążyło się ono rozmnożyć, a zatem nie mogło podtrzymać łączności między populacjami. 82% potwierdzonych zgonów było spowodowanych przez człowieka; prawie połowa z nich w ramach legalnych polowań. Nasze badania podkreśliły wysoką wartość konserwatorską długodystansowych wędrowców dla populacji dużych drapieżników, jak również pilną potrzebę uznania ich za ruchome obiekty chronione i uwzględnienia w polityce ochrony przyrody.
Rodzina niedźwiedzi (samica z młodymi) żywiąca się borówkami w Tatrzańskim Parku Narodowym. Fot. Adam Wajrak
Podstawowym procesem ekologicznym, który również opiera się na przemieszczaniu się zwierząt, jest rozprzestrzenianie się nasion. Na całym świecie niedźwiedzie rozsiewały nasiona ponad stu gatunków roślin o mięsistych owocach. Takie owoce stanowiły średnio 24% pokarmu spożywanego przez niedźwiedzie w całym zasięgu ich występowania. Zjadane, a następnie wydalane przez niedźwiedzie nasiona kiełkowały lepiej niż te osadzone w owocu, a większość z nich nie była uszkadzana przy spożywaniu.
Stwierdziliśmy, że niedźwiedzie brunatne rozsiewały zdecydowaną większość nasion borówki czarnej (Vaccinium myrtillus) w Tatrach. Wraz z dwoma gatunkami drozdów i lisami były one najbardziej efektywnymi rozsiewaczami borówek. Oznakowaliśmy i monitorowaliśmy losy niedźwiedzich odchodów i we wszystkich stwierdziliśmy kiełkujące borówki. W miejscach, w których znajdowały się odchody niedźwiedzi, odnotowano średnio 154 sadzonki borówek na m2. Liczba ta była dwukrotnie wyższa w miejscach, w których znajdowały się legowiska niedźwiedzi, co sugeruje, że zachowania spoczynkowe niedźwiedzi, polegające na rozkopywaniu gleby, wyraźnie sprzyjają kiełkowaniu borówki. Wykryte w odchodach tatrzańskich niedźwiedzi brunatnych owoce mięsiste (w 56% próbek), a w szczególności borówka czarna (w 42% próbek) odgrywają kluczową rolę w ekologii żerowania tych zwierząt. Ogółem w diecie tatrzańskich niedźwiedzi brunatnych zidentyfikowano 173 różne składniki pokarmowe, z których większość jest pochodzenia naturalnego.
Wykazaliśmy, że pomimo dużej presji człowieka w tym regionie, niedźwiedzie brunatne są nadal pełnoprawnymi rozsiewaczami nasion. Spadek ich liczebności może zagrozić usługom dyspersji nasion i procesom regeneracji roślin, ponieważ są one jednym z niewielu gatunków megafauny, które nadal rozprzestrzeniają duże ilości nasion na dalekie odległości w regionach umiarkowanych i borealnych.
Pełny tytuł finansowanego projektu: BearConnect. Łączność funkcjonalna i stabilność Europejskich sieci ekologicznych ‒ studium przypadku niedźwiedzia brunatnego
Jest ekologiem zwierząt i biologiem konserwatorskim, zajmującym się ssakami, w szczególności dużymi drapieżnikami. Od 2007 r. prowadzi badania nad niedźwiedziem brunatnym w Instytucie Ochrony Przyrody PAN, a obecnie jest kierownikiem Zespołu Badawczego Ekologii Integracyjnej i Stosowanej. Jest współautorką ponad 100 publikacji naukowych i uczestniczyła w ponad 20 projektach. W 2018 r. otrzymała nagrodę naukową Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
Kierownik projektu
:
dr Mateusz Grochowski
Instytut Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk
Panel: HS5
Konkurs
: OPUS 19
ogłoszony
16 marca 2020 r.
Rewolucja cyfrowa, głęboko przeobrażająca współczesne relacje społeczne i rynkowe, na wiele sposobów wpływa także na prawo. Stanowi ona nie tylko wyzwanie dla państw i struktur ponadpaństwowych (jak UE), które poszukują odpowiedzi na nowe zjawiska i zagrożenia, lecz zmienia także klasyczne sposoby powstawania reguł prawnych. Wiele problemów społecznych i ekonomicznych (jak np. wolność słowa) jest współcześnie regulowanych samodzielnie lub współregulowanych przez duże podmioty działające na rynku cyfrowym, zwłaszcza przez platformy internetowe jak social media, platformy sprzedażowe itp.
fot. Johanna Detering
Badania prowadzone w ramach projektu OPUS skupiają się na jednym z aspektów tego zjawiska, jakim jest tworzenie przez platformy wewnętrznych reguł prawa umów dla swoich użytkowników. Zjawisko to jest wyraźne zwłaszcza w wypadku platform pośredniczących w zawieraniu umów (jak Amazon, Uber i Allegro). Tworzą one odrębne przestrzenie na rynku, otwarte dla społeczności dostawców towarów i usług oraz klientów. Przestrzenie te są intensywnie regulowane przez same platformy, które – za pomocą wewnętrznych „polityk” i regulaminów – określają sposób zawarcia umowy oraz prawa i obowiązki ich stron. W podobny sposób funkcjonują także platformy społecznościowe (jak Facebook czy Twitter), choć sfera tworzonej przez nie regulacji jest inna (dotyczy m.in. swobody wypowiedzi i sposobu, w jaki jednostka realizuje swoje prawo do informacji). W ten sposób platformy tworzą „mikrosystemy” prawne, którym często towarzyszą także własne mechanizmy rozstrzygania sporów (arbitrażu, mediacji itd.) – w praktyce w znacznej mierze niezależne od sądów w klasycznym sensie (działających w ramach konstytucyjnego reżimu państwa).
Projekt podejmuje próbę bliższego spojrzenia na te zjawiska, stawiając sobie zarazem bardziej ogólne pytanie o zmierzch monopolu państwa jako twórcy prawa umów. Badania zmierzają do rozstrzygnięcia trzech kluczowych kwestii:
Max-Planck-Institut für ausländisches und internationales Privatrecht (Instytut Maxa Plancka do spraw Porównawczego i Międzynarodowego Prawa Prywatnego); fot. @mpipriv.de
Projekt wpisuje się w bardziej zasadnicze pytanie o relację między państwem i prawem umów, będące jednym z kluczowych zagadnień nauki prawa w Europie i USA. Współczesne relacje kontraktowe coraz częściej opierają się na różnych formach samoregulacji oraz podziału kompetencji regulacyjnych między państwa i podmioty prywatne (np. przez dopuszczenie podmiotów prywatnych do formułowania standardów jakości lub kodeksów dobrych praktyk, uznawanych następnie w różnych formach przez państwo). Otwiera to szereg fundamentalnych pytań o tożsamość współczesnego prawa umów – a w konsekwencji, o potrzebę weryfikacji klasycznych koncepcji i metod analizy traktujących prawo umów jako wyraz jednolitego systemu wartości i celów reprezentowanych przez ustawodawstwo państwowe.
W tym zakresie badania realizowane w ramach programu OPUS są elementem szerszego założenia badawczego realizowanego przez dr. Mateusza Grochowskiego w Instytucie Nauk Prawnych PAN. Jest ono poświęcone analizie mechanizmów kształtowania się współczesnego prawa umów w warunkach globalizującego się rynku. Analiza ta rozwija teoretyczną strukturę „dialogu regulacyjnego” w prawie umów między państwami i podmiotami prywatnymi, badaną przez dr. Mateusza Grochowskiego także w ramach wcześniejszych projektów badawczych finansowanych ze środków NCN oraz z grantów przyznanych w USA, Izraelu i Belgii.
Pełny tytuł finansowanego projektu: „Suwereni specjalnego przeznaczenia”: platformy online i nowe prawo umów ery cyfrowej
Adiunkt w Instytucie Nauk Prawnych PAN, Senior Research Fellow w Instytucie Maxa Plancka do spraw Porównawczego i Międzynarodowego Prawa Prywatnego w Hamburgu oraz Fellow w Information Society Project na Yale Law School. Wcześniej był także Max Weber Fellow na European University Institute we Florencji oraz Emile Noël Fellow na New York University School of Law. Jest laureatem nagrody im. Profesora Zbigniewa Radwańskiego za najlepszą polską pracę doktorską z zakresu prawa prywatnego, finalistą Nagród Naukowych „POLITYKI”, a także laureatem stypendiów Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Fox International Fellowship (Yale). Jest Zastępcą Redaktora Naczelnego kwartalnika „Studia Prawa Prywatnego” oraz członkiem Redakcji „Journal of European Consumer and Market Law” (EuCML) i „Rabels Zeitschrift für ausländisches und internationales Privatrecht” (RabelsZ).
Wśród 495 laureatów ostatniej edycji konkursu PRELUDIUM, skierowanego do naukowców jeszcze przed doktoratem, jest niemal 40 badaczek i badaczy z zagranicy. Dzięki uzyskanemu dofinansowaniu będą mogli rozwijać swoje pomysły w polskich ośrodkach naukowych.
Iskandar Azmy Harahap w laboratorium, fot. archiwum autora
Iskandar Azmy Harahap zrealizuje projekt wpisujący się w przyjętą przez ONZ Agendę na Rzecz Zrównoważonego Rozwoju 2030, która zawiera plan działania służący poprawie życia ludzi w każdym miejscu na świecie, a jej główne cele opierają się na haśle „Nie zostawiaj nikogo w tyle”.
Badacz jest doktorantem na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Jego projekt dotyczy wpływu diety – izoflawonów i priobiotyków – na problemy związane ze zdrowiem kości, takie jak osteoporoza i niska masa kostna.
Utrata wapnia z kości jest poważnym problemem społecznym i ekonomicznym. Dotyka wszystkich ludzi bez względu na rasę i płeć, jednak częstość złamań zaczyna rosnąć zwłaszcza po siedemdziesiątym roku życia. Aktualne rekomendacje dotyczące leczenia osteoporozy u kobiet po menopauzie obejmują zastępczą terapię hormonalną i leki. Podawanie estrogenów pomaga utrzymać odpowiednią masę kostną lub ją wzmacnia, jednak zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów układu rozrodczego. Obecnie podawane leki, takie jak bisfofoniany, kalcytonina, czy denosunam nie mogą być stosowane przez długi czas.
Dlatego dotychczasowe leczenie osteoporozy pomenopauzalnej może nie być wystarczające i wymaga wsparcia. Dane sugerują, że pomocne może być łączenie w diecie izoflawonów i probiotyków. – Probiotyki mogą mieć implikacje kliniczne w leczeniu i profilaktyce osteoporozy, izoflawony zaś zdolność do łagodzenia objawów pomenopauzalnych – wyjaśnia badacz. Wyniki jego prac mogą przyczynić się do utrzymania zdrowia kości, zastępując dotychczasową suplementację określoną żywnością lub bezpiecznie zmniejszając dawkę obecnie stosowanych leków u kobiet po menopauzie.
– Bycie stypendystą grantu w konkursie Narodowego Centrum Nauki, jest dla mnie dużym atutem w rozwoju kariery naukowej. Wierzę, że będąc laureatem PRELUDIUM sam wiele się nauczę i wniosę wkład w sprostanie krajowym lub globalnym wyzwaniom – podkreśla doktorant.
Naukowiec otrzymał 210 tys. złotych na projekt pt. „DOBRY: [D]aidzein and pr[OB]iotic fo[R] health[Y]” Połączenie daidzeiny i Lactobacillus acidophilus w celu poprawy gospodarki wapnia i zdrowia kości”.
Badania dotyczące koncepcji zielonego marketingu przeprowadzi Elnur Nabivi z Uniwersytetu Warszawskiego. Zielony marketing odnosi się do marketingu produktów, które uważa się za bezpieczne dla środowiska. – Obejmuje promocję gotowych produktów, ale także ich opakowań, czy zmian i modyfikacji w procesach produkcyjnych. Rozważany jest na wszystkich etapach rozwoju produktu – wyjaśnia doktorant.
Z uwagi na rosnące zainteresowanie ekologią, firmy coraz częściej uwzględniają tematy z nią związane w swojej komunikacji marketingowej. – Przekonania i wartości konsumentów szybko ewoluują dzięki wsparciu czynników środowiskowych, socjologicznych i politycznych. Są oni coraz bardziej wrażliwi na kwestie związane ze środowiskiem, zrównoważony rozwój, dobrostan zwierząt, produkcję, czy warunki pracy. Wpływ na zielony marketing ma także rosnące znaczenie mediów społecznościowych – podkreśla.
Najważniejszym celem jego badań jest ustalenie, jaki rodzaj treści zamieszczanych przez firmy w mediach społecznościowych i związanych z ekologią w największym stopniu angażuje konsumentów. Badacz dodatkowo chce zidentyfikować czynniki skłaniające konsumentów do zakupu produktów promowanych przy użyciu treści związanych z zielonym marketingiem. Przeanalizuje roczne dane na temat treści zamieszczanych przez siedem firm z branży FMCG na Facebooku i Twitterze. Zidentyfikuje najbardziej angażujące typy treści związanych z zielonym marketingiem pod względem polubień, udostępnień, retweetów i komentarzy.
Wyniki badań mają pokazać, jak należy wdrażać idee zielonego marketingu do komunikacji za pośrednictwem serwisów społecznościowych i lepiej poznać oczekiwania konsumentów. – Staram się znaleźć odpowiedzi na pytania, w jakim stopniu firmy powinny wdrażać zielone strategie marketingowe oraz jakie są główne czynniki związane z zielonymi działaniami marketingowymi, które wpływają na intencje zakupowe klientów – podkreśla Elnur Nabivi.
Na projekt pt. „Wdrażanie Koncepcji Zielonego Marketingu Poprzez Działania w Mediach Społecznościowych" naukowiec otrzymał prawie 140 tys. złotych.
Jaki jest status ontologiczny bytu? Jaka jest istota bytu fikcyjnego? Czy przedmiot fikcyjny może spowodować lub zmienić coś w rzeczywistości? To tylko niektóre z pytań, jakie zadają filozofowie w kontekście badań nad problemem bytów fikcyjnych powstałych w literaturze.
Hicham Jakha z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II, zainteresowany podejściem współczesnych filozofów analitycznych, zbada rozwiązania jakich dostarczył Roman Ingarden na temat istnienia bytów fikcyjnych. – Mój projekt jest czysto filozoficzny, z uwzględnieniem przede wszystkim krytyki i estetyki literackiej. Próbuję włączyć fenomenologiczną ontologię Romana Ingardena do współczesnych ontologii analitycznych bytów fikcyjnych.
W rozumieniu Ingardena, byt fikcyjny to przedmiot przede wszystkim intencjonalny. Wszystkie jego cechy, a nawet całe istnienie są mu przypisane dzięki intencji i świadomości językowej autora dzieła. Byt powołany przez pisarza i zależny najpierw od niego, a później od czytelników dzieła, którzy zdolni są uchwycić sens wyrażeń językowych, nie jest ani realny, istniejący w czasoprzestrzeni, ale też nie jest jedynie czymś psychicznym, istniejącym tylko w umyśle. – Wielu współczesnych filozofów analitycznych przyjęło określone części ontologii Ingardena, ja jednak ustalę Ingardenowskie ujęcie bytów fikcyjnych, odnosząc się do niedociągnięć w ontologiach analitycznych bytów fikcyjnych.
Taka koncepcja fikcji pozwala uniknąć niektórych problemów obecnych w analitycznej filozofii fikcji, która oscyluje między przypisywaniem bytom fikcyjnym statusu bytów platońskich, a uznawaniem ich za artefakty.
Na projekt pt. „Problem przedmiotów fikcyjnych w ontologii Romana Ingardena i metafizyce analitycznej” badacz otrzymał finansowanie ponad 66 tysięcy złotych.
Sześć procent lasów występujących w Polsce to lasy świerkowe. Jednym z najgroźniejszych szkodników, które każdego roku niszczą tysiące drzew tego gatunku, jest kornik drukarz.
Choć świerki rosną w całej Polsce, to w przypadku kornika zauważalne są różnice między populacjami na północy i południu kraju. Głównym celem projektu Anastasii Mykhailenko z Uniwersytetu Jagiellońskiego jest oszacowanie tempa w jakim mutacje pojawiają się w genomie kornika drukarza. Badania będą polegały na wyhodowaniu kilku rodzin kornika, aby uzyskać sekwencje genomów rodziców oraz potomstwa i wykryciu nowopowstałych mutacji, co pozwoli na obliczenie tempa pojawiania się nowych alleli w genomie.
Tempo mutacji jest jednym z najważniejszych parametrów w genetyce populacyjnej, dzięki któremu można obliczyć, kiedy doszło do ekspansji danego gatunku i jak bardzo wielkość gatunku uległa zmianie. Co więcej, znając tempo mutacji jesteśmy w stanie podać wyliczenia w latach i liczbie osobników.
Populacje kornika na południu Europy różnią się genetycznie od populacji na północy, co znajduje także odzwierciedlenie na terenach Polski. Polskie populacje położone bardziej na południe są genetycznie bliższe populacjom południowym, a zlokalizowane na północy są bardziej zbliżone genetycznie do obszaru skandynawskiego. – Zróżnicowanie genetyczne między populacjami jest dość niskie. Niemniej jednak zaobserwowane różnice najprawdopodobniej odzwierciedlają historię gatunku – wyjaśnia badaczka.
Historia demograficzna kornika drukarza wraz z wiedzą o czasie powstania inwersji chromosomowych będzie fundamentem do dalszych badań nad wpływem zmian wielkości populacji na zmienność genetyczną oraz procesem adaptacji u kornika drukarza. – Nasze badania mogą być przykładem dla naukowców zajmujących się innymi szkodnikami leśnymi. Zainteresowanie powinny wzbudzić nasze oszacowania tempa mutacji i rekombinacji – dodaje.
Naukowczyni otrzymała ponad 207 tys. złotych na projekt pt. „Tempo mutacji u kornika drukarza”, a więcej o korniku można przeczytać na stronie internetowej: https://genomicsofoutbreaks.com/
W przypadku projektów, których realizacja zakończyła się po 31 grudnia 2015 r. lub które nadal są w trakcie realizacji*, odsetki bankowe można zwracać do NCN zbiorczo jednym przelewem, bez konieczności zwracania odsetek bankowych z każdego projektu z osobna.
Odsetki bankowe należy zwracać na następujący numer rachunku Centrum: 88 1130 1150 0012 1243 1420 0004. W tytule przelewu koniecznie należy zamieścić informację: „Odsetki bankowe”.
*UWAGA: nie dotyczy projektów finansowanych z funduszy EOG i funduszy norweskich (tj. projektów realizowanych w ramach konkursów POLS, GRIEG oraz IDEALAB), w których odsetki bankowe zwracane są w innym trybie, zgodnie z zapisami umowy.
